پسوریازیس
پسوریازیس یک بیماری پوستی مزمن و خودایمنی است؛ یعنی بدن به دلایل ناشناخته به سلول های خودی صدمه می زند. این بیماری هنگامی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن با ارسال سیگنال های اشتباهی باعث افزایش سرعت چرخه رشد سلول های پوست و ریزش آنها شود. در کل 5 نوع پسوریازیس وجود دارد که شایع ترین آن پسوریازیس پلاک است که با ناحیه هایی قرمز رنگ با پوششی نقره ای و سفید از سلول های مرده پوست مشخص می شود.
پیتریازیس آلبا
این بیماری یک اختلال پوستی خوش خیم است که در آن پوست به صورت لکه ای به طور موقت رنگدانه های خود را از دست می دهد. پیتریازیس آلبا بیشتر در کسانی که زمینه آلرژیک دارند رخ می دهد و قسمتی از پوست که در معرض نور آفتاب قرار دارد دچار خشکی و سفیدی می شود. البته سفیدی مانند بیماری ویتیلیگو نیست که پوست کاملا رنگدانه هایش را از دست بدهد. پیتریازیس آلبا درمان خاصی ندارد اما معمولا تا سن 20 تا 30 سالگی لکه ها از بین می رود.
ویتیلیگو
نام های دیگر ویتیلیگو، پیسی، بَرَص و لک و پیس است که بیانگر یک اختلال تولید رنگدانه در پوست بدن است که در آن ملانوسیت ها (سلول هایی که رنگدانه تولید می کنند) در قسمت هایی از پوست، غشاهای مخاطی و شبکیه تخریب شده اند. در نتیجه لکه های پوست در نواحی مختلف بدن ظاهر می شوند. مویی که در نواحی مبتلا به پیسی رشد می کند، معمولا سفید می شود. علت این بیماری هنوز شناخته نشده است.